De fans zijn in rep en roer dat ‘verloren zoon’ Daniel Ricciardo terugkeert als de vervanger van Nyck de Vries bij AlphaTauri. De kleurrijke persoonlijkheid, waar de Australische achtvoudige Grand Prix-winnaar toch om bekendstaat, is zeer geliefd. Maar hoe realistisch is de kans op een volwaardige terugkeer van Ricciardo? Dat de voormalige McLaren-coureur de kans met beide handen aangrijpt, is natuurlijk geweldig. En toch, niet om liefhebbers voortijdig uit die droom te helpen, maar volop redenen waarom de comeback van Daniel Ricciardo juist op huilen en een definitieve exit uitdraait.
Positieve publiciteit
Van een solide middenvelder, met in afgelopen F1-seizoenen enkele podiumplekken én de overwinning van Pierre Gasly, naar een hekkensluiter. En daarmee de gebeten hond. Of terwijl: het afvoerputje van de koningsklasse.
De dramatische vorm van AlphaTauri heeft een zorgwekkend niveau bereikt in 2023. Standje survival-mode toch wel. Het ontslaan (slachtofferen) van Nyck de Vries vertelt maar een deel van het verhaal. Het kledingmerk van Red Bull, waarnaar het team AlphaTauri vernoemd is, blijkt inmiddels een flinke tegenvaller qua verkoop.
Red Bull Racing blijft volhouden dat het satellietteam niet in de verkoop gaat en in 2024 een rebranding zal ondergaan. Niettemin moet daarbij gezegd worden dat de resultaten het huidige topmanagement van de energiedrankjesfabrikant, zo ook sponsoren en aandeelhouders, óók moeten blijven overtuigen. En zonder de machtige Dietrich Mateschitz aan zijn zijde is de invloed van Helmut Marko beperkter nu.
Is Ricciardo dan de man die het allemaal gaat rechtbreien? Leuk als er een paar maanden weer wat kleding verkocht wordt, maar hoe vergeeflijk is Red Bull dan nog als de resultaten uitblijven? Zwemmen of verzuipen. Want ook Ricciardo heeft een reputatie bij Red Bull die met verwachtingen komt. Een grotere dan bij Nyck de Vries. En als het na vijf á zeven races tekortkomt, dan is zijn comeback hooguit symbolisch gebleken: een feel good-verhaal om tijdelijk de druk te verlichten, op wat steeds meer wegheeft van een zinkend schip.
Veren in het achterste…
Terugkomend op het nut van een mooi verhaal verkopen: Ricciardo reed zogezegd de sterren van de hemel tijdens de Pirelli-test namens Red Bull. De RB19 is het zoveelste huzarenstuk van Adrian Newey. Geen onbekende van (de rijstijl van) Daniel Ricciardo. Maar hoe representatief is de prestatie van Ricciardo, die zogenaamd zich met zijn snelste tijd zou kwalificeren op de voorste rij op Silverstone?
De AT04 temmen wordt een ander verhaal. Met, wederom, een jonge, hongerige hond in het andere zitje in de vorm van Yuki Tsunoda. Dit toneel, te midden van een knap lastig seizoen, deed de Honey Badger ook de das om bij McLaren naast Lando Norris. Dat Ricciardo door een gebrek aan aanpassingsvermogen bij McLaren door de mand viel is echt niet vergeten.
Ricciardo, met al zijn ervaring, moet zich eerst maar eens bewijzen naast deze Japanner, die in 2023 behoorlijke momentum bolwerkt. Indien Tsunoda in staat is om weer stappen te zetten, zo ook door van de ervaring die Ricciardo meeneemt te profiteren, dan zal de geschiedenis zich herhalen en is de goedlachse Australiër nog verder van huis.
Teambelang
De menselijke natuur. Hoe goedbedoeld en idealistisch op de oppervlakte - het is nog steeds niet zonder de donkere kant. Het ego, overlevingsdrang, machtlust, het politieke manoeuvreren… of beter gezegd: manipuleren. Moderne oorlogsvoering zogezegd. Ook intern bij bedrijven, dan wel ten behoeve van een gemeenschappelijk doel.
Daniel Ricciardo is de zoveelste pion in het schaakspel van Red Bull Racing, terwijl Max Verstappen de koning is zogezegd.
Of zullen we spreken van een loper? Of beter gezegd: een overloper…
De lat voor het vervullen van een belangrijkere rol, die ligt voor Ricciardo behoorlijk hoog. Wellicht ontpopt de comeback-man zich tot een zogenaamde ‘dark horse’. Maar voor nu is hij niets meer, dan een schaakstuk in een positie waar de kans om opgeofferd te worden aanzienlijk is. En dat allemaal vanwege de wortel, die nu voor zijn neus en getergde ego gehouden wordt.
Ricciardo was té trots om een zitje bij Haas te accepteren in 2023 en keerde dan maar terug naar zijn oude werkgever. Noem ons cynisch, maar voorlopig krijgt de Australiër precies hetgeen geserveerd, waar hij niet op had gehoopt: een zitje bij het slechtste team van dit moment, met een nogal dubieuze belofte van zoveel meer, mits Ricciardo deze haast onoverbrugbare beproeving doorstaat… Redenen genoeg dus dat het comeback-avontuur van Ricciardo op huilen uitdraait, of zien jullie dit toch anders?
0 reacties